ผมได้มาที่นี่เนื่องจากเป็นหมู่บ้านที่คุณลุงอายุ 94 ปี ในวันที่ผมไปเป็นคนวาดท่านยังมีสุขภาพที่แข็งแรงหมู่บ้านสายรุ้งเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ทั้งนักท่องเที่ยวและคนไต้หวันมาถ่ายภาพสวยๆกันลองไปซักครั้งแล้วคุณจะชอบการเดินทางแนะนำเรียกแท๊กซี่สะดวกที่สุด

ไปrainbow villageต้องไปbus/taxi เท่านั้น ถ้าไปbusต้องเดินต่ออีกไกลเหมือนกัน แต่พอไปถึงสวยมากเป็นศิลปะแปลกตาไม่เคยเห็น ถ่ายรูปมุมไหนก็สวย เหมาะกับคนชอบถ่ายรูปสีสดๆ มีคุณลุงเจ้าศิลปินของงานศิลปะขายของที่ระลึกอยู่ด้านในช่วยแกอุดหนุนหน่อย

อ่านประวัติของสถานที่แห่งนี้แล้วก็ค่อนข้างประทับใจ การมาที่นี่ค่อนข้างวกวน แนะนำให้มาแท็กซี่ คนไต้หวันมาเที่ยวเยอะเลย หาแท็กซี่กลับหรือไปตลาดกลางคืนต่อก็ไม่ยาก พื้นที่หมูบ้านค่อนข้างเล็ก ได้เจอคุณลุงที่ร้านขายของที่ระลึกด้วย แต่ด้วยนักท่องเที่ยวที่มามากทำให้ที่นี่ดูครึกครื้นดี แถมยังมีไอรอนแมนมาสคอตเดินไปเดินไปถ่ายรูปกับนักท่องเที่ยวด้วย

เหมาะกับคนชอบถ่ายรูป อยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟความเร็วสูงไถจง นั่งรถเมล์ฟรีมาได้ แต่จะใช้เวลารอรถนาน ถ้าเวลาน้อยแนะนำขึ้นแทกซี่มาเลย 10นาทีถึง

นั่งรถจากตัวเมืองไปถึงหมู่บ้านเกือบชั่วโมง หมู่บ้านเล็ก นักท่องเที่ยวเยอะ รูปภาพเริ่มจะสีซีด ของที่ระลึกน่ารัก

วันที่ไปเปนweekend คนก็เลยเยอะมาก ถ่ายรูปไม่ได้ถนัดเลย รุ้สึกว่าภาพวาดมันเก่าๆ แล้วก็ไม่ได้มีอะไรมากเลย แค่เป็นลายๆถ่ายรูปสวย เจอคุนลุงคนวาดด้วย นั่งขายของ จากมาเร็วมากกว่าที่คิด T^T

เราขับรถกลับไปที่เมืองไทจงใช้เวลา 7 วันอันรุ่งโรจน์ในการเดินทางด้วยตัวเองรอบ ๆ ไทจง หยุดโดย Rainbow Village เราจอดรถข้างถนนใกล้ ๆ และเดินไปที่หมู่บ้าน ไม่มีค่าธรรมเนียมแรกเข้า จิตรกรที่ทาสีผนังหมู่บ้านอายุ 96 ปีและเราพบเขาด้วยตนเองขณะเดินไปรอบ ๆ หมู่บ้าน เขาดูเหมาะสมและพูดคุยกับเราเป็นภาษากวางตุ้ง บริเวณใกล้เคียงมีกล่องเล็ก ๆ สำหรับการบริจาค (ไม่มีค่าธรรมเนียมแรกเข้า แต่จะทำการบริจาคถ้าเพียงเพื่อสนับสนุนการบำรุงรักษาสถานที่) แต่ชายชราก็จะยอมรับผลงานที่ทำกับเขาเป็นการส่วนตัว ความจริงที่ว่าจิตรกรวาดภาพจิตรกรรมฝาผนังที่วาดด้วยมือคนเดียวบนพื้นผิวผนังของหมู่บ้านทั้งหมดนั้นช่างน่าทึ่งทีเดียว หวางจิตรกรเป็นทหารผ่านศึกที่เกิดในฮ่องกงและต่อสู้ในกองทัพร็อค เมื่อกองทัพหนีไปไต้หวันในช่วงปลายปี 1940 พวกเขาและสมาชิกในครอบครัวของพวกเขาถูกตั้งอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่สร้างขึ้นอย่างน่าเกรงขาม หลายปีต่อมาสิ่งเหล่านี้ถูกทำลายเพื่อหลีกเลี่ยงการพัฒนาที่ใหม่กว่า หวางของฉันเริ่มวาดภาพร่างและภาพจิตรกรรมฝาผนังบนผนังบ้านและสภาพแวดล้อมเพื่อประท้วงต่อต้านการรื้อถอนบ้านของเขา เขาวาดด้วยสีสันสดใส รูปแบบการประท้วงนี้ได้รับความเห็นอกเห็นใจและการสนับสนุนจากผู้คนอย่างรวดเร็ว (โดยเฉพาะนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยในบริเวณใกล้เคียง) มากจนแผนการของรัฐบาลในการรื้อถอนหมู่บ้านเล็ก ๆ นั้นได้รับการแก้ไข