ฉันปีนภูเขาอย่างน้อย 15 แห่งในโลก 3,000 เมตรรวมทั้งที่สูงที่สุดจนถึงประมาณ 5800 เมตร แต่นี่เป็นเพียงภูเขาเดียวที่ทำให้ฉันร้องไห้ เพื่อนของฉันและฉันกำลังเดินทางในยอกยาการ์ตาในเวลานั้นเราได้ยินแผนการเดินทางของการปีนเขา Merapi Mt ดังนั้นเราจึงตัดสินใจทันทีว่าเรากำลังขาดเครื่องแต่งกายและรองเท้าที่เหมาะสม (ใช่เราสวม sandles และ fipflops) . เราเริ่มปีนเขาจากเที่ยงคืนพร้อมกลุ่มเพื่อนชาวยุโรปและพวกเขาก็เตรียมตัวมาอย่างดีอย่างน้อยก็มีขนแกะเสื้อโค้ทกันลมและรองเท้าผ้าใบ พวกเขาเร็วสุด ๆ ในไม่กี่ชั่วโมงแรกเราก็โอเค แต่ตั้งแต่ 6 โมงเช้าเราเริ่มรู้สึกเหนื่อยและนั่นเป็นเวลาที่เรารู้สึกสงสารตัวเองเพราะใส่รองเท้าผิด ยิ่งเรามุ่งหน้าไปมากเท่าไหร่ฝุ่นก็ยิ่งนุ่มลงเท่านั้นเพราะมันเข้าใกล้ปากภูเขาไฟมากขึ้น ฝุ่นถูกทำให้ร้อนขึ้นและเราสามารถรู้สึกถึงขั้นตอนเดียวเท่ากับสองขั้นตอนลงและเวลามาก flipfops ของเรามีสต็อกในฝุ่นอุ่น อย่างน้อยเราก็ขึ้นมาพอที่จะเห็นพระอาทิตย์ขึ้นที่ระดับความสูง 3300 หรือมากกว่านั้นแม้ว่าเราจะแยกทางกับเพื่อนชาวยุโรปเป็นระยะทาง 30 นาทีขึ้นไป เราถูกแช่แข็งวรรณกรรม
ทางลงไม่ได้ดูง่ายขึ้นเมื่อเทียบกับทางขึ้นเพราะมันเป็นโคลนและเส้นทางที่แน่นมากซึ่งทำให้เท้าของคุณมีความหนาแน่นและบิดงอ การตัดเล็กน้อยบางอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเราลงไปบนภูเขามีไกด์นำเที่ยวคนเดียวอยู่กับเรา เป็นเวลา 10 โมงเช้าและฉันก็ร้องไห้เมื่อจอดลงดินอย่างปลอดภัย มันยอดเยี่ยมและลืมไม่ลงเพราะใคร ๆ จะไม่มีวันลืมสิ่งที่ทำให้คุณร้องไห้ หนึ่งเคล็ดลับสำหรับทุกคน: อย่าประมาทธรรมชาติหรืออาจทำให้คุณตกใจ...สวมรองเท้าและเสื้อผ้าที่เหมาะสมเสมอ
?????????????????????????????????????????? ????? ????? ????? ????? ???????? ?, ??????????, ??????????? ??????????????????????????????? ??????????????????????????????? ????, ??????, ?????, ???????????? ????, ?????, ????เพิ่มเติม
