เราเลือกเดินทางไปที่นีี เพราะมั่นใจว่าแก่กว่านี้คงไปไม่ได้ เราปีนบันได 777ขั้นด้วยความเหนื่อย แต่ไม่เหนื่อยเกินคำว่าไหว ระหว่างทางเห็นคนแก่มากมายที่พยายามจะขึ้นไป บางคนใช้วิธีหาม เราไม่รู้ว่าคนมากราบไหว้ขอพรทำไม เราเองไม่เจอคนไทยสักคน แต่ต้องยอมรับว่าสถานที่นี่คงสร้างไม่ได้ถ้าขาดความเชื่อ ที่ทำให้ทางทุลักทุเล กลายเป็นแหล่งสักการะที่มีวิวสวย...หลังจากกลับมาเราได้เห็นภาพขอทานจำนวนมากวิ่งเข้าหารถ เตือนใจในนึกเสมอว่ายังมีความยากไร้และผู้คนที่หิวโหยกว่าเราเสมอ...เราชอบที่นี่ตรงที่มีสิ่งที่เราไม่ได้เห็นจากที่อื่น

ลิงนั้นมีความสำคัญมากในหลาย ๆ ทาง การหยุดที่เราทำด้วยน้ำตาลโตนด (น้ำตาลปึก) เป็นสิ่งที่น่าสนใจและให้ข้อมูล