การมาเที่ยวลาวรอบนี้เสมือนมาออกกำลังนอกประเทศ...เดิน ปั่น ขี่ และปีน... วันนี้อีกวันที่มันคาใจตั้งแต่เมื่อวาน เรื่องการไปชมจุดวิวพอนย์ แต่วันนี้ไม่ได้ไปที่เมื่อวาน เปลี่ยนที่ เล่นเอาเกือบตาย...เข็ดเลย ไม่เอาแล้ว จุดแรก เดินขึ้นเขาใช้เวลา 46 นาที่ จุดที่สอง เดินขึ้นไปอีก ใช้เวลาน่าจะประมาณเท่ากัน ถามน้องที่ขายน้ำในจุดที่แรกว่า คนที่มาปีนเขามีนักท่องเที่ยวจากประเทศใดบ้าง น้องบอกว่าก็มีไทย ลาว ฝรั่ง ส่วนพวกเกาหลี และจีน ไม่ปีน มีบ้างน้อยมาก น้องบอกว่าพวกนี้ปีนไม่ไหว ...ผมนึกในใจว่า...เฮ้ยมึงคิดถูกแล้ว กูเกือบหมดแรงตาย ...ใช้เวลาครึ่งวันสำหรับปีนขึ้นปีนลง ฝรั่งบางท่านถอดใจเดินกลับ ผมถามว่าทำไม่ เขาบอกว่า มันปีนยาก อันตราย (ผมนึกในใจว่าไอ้นี่อุตสาห์ขึ้นเกือบถึงยังเดินถอยกลับ แต่ดูมันน่าจะเดินไปห้างมากกว่า ถือกระเป๋าสะพาย คนอื่นมีแต่แบกเป้) คำเตือน ...ไม่แรงพออย่าบังอาจปีนเขา หมดแรงไมมี่ใครช่วยได้ ผมลงมาถึง เข่าอ่อนเลย...เหนื่อยจริง ๆ เสื้อกางเกงเปียกเหงื่อหมด

ทางขึ้นและลงต้องไม่เรียกว่าทางเดิน!!ต้องเรียกว่าทางปีน ตลอดระยะเวลาขึ้นและลงไม่มีทางเรียบ มีแต่ก้อนหินให้ปีนป่ายตลอดทาง มีเชือกให้จับเป็นระยะๆ แต่พอถึงเท่านั้นแหละ!!มันสวยมากจริงๆ หายเหนื่อยเลยนะ ต้องฟิตร่ายกายพอสมควรคะแต่ไม่ยากจนเกินไป