บรรจงจีบหัวนิ้วมือและนิ้วชี้บนหูถ้วยเล็กๆของเอสเปรสโซ่ร้อน ยกขึ้นให้ปากถ้วยหนากระทบริมฝีปากบางๆแล้วค่อยๆรินเอสเปรสโซที่ร้อนพอเหมาะ ผ่านลิ้นลงไปตามลำคอ รสขมของเอสเปรสโซแก้วนั้น ทำให้เปลือกตาที่กำลังหรี่ลง เพื่อดูดดื่มบรรยากาศร่มรื่นของแมกไม้บริเวณร้านต้องกระตุกขึ้นมานิดหน่อย แต่ความหอมของกลิ่นกาแฟยังคงอบอวลและทำให้เปลือกตาหรี่ลงอีกครั้ง พร้อมๆกับเสียงนกกางเขนดง ที่ช่วยกับขับประสานเสียงสายน้ำที่ไหลผ่านริมธารข้างร้าน ทำให้ความเมื่อยล้าจากการขับรถเข้าภูเก็ตหายไปอย่างปลิดทิ้ง ไม่เคยนึกเลยว่าจะมีร้านกาแฟแบบนี้ในเมืองไทย และอยู่ระหว่างทางขับรถไปท่องสวรรค์เกาะภูเก็ต รึจะเป็นที่พักให้คุ้นเคยกับสวรรค์ก่อนเข้าสู่เขตสวรรค์จริงๆ นั่งจนซดกาแฟจนหมดถ้วยแล้วก็ยังไม่อยากยอมลุก ถ้าจะสั่งเอสเปรสโซมาเติมเต็มอีกแก้วตาคงสว่างไปถึงเช้าแน่ๆ ว่าแล้วก็สั่งชาเขียวเย็นในแบบญี่ปุ่นมาดับความขมของเจ้ากาแฟอิตาลีแก้วนั้น แล้วนั่งฟังธรรมชาติเล่นออเครสต้าวงกระทัดรัดให้ฟังต่อไป.........
2
1
0
0
0