หลังจากลงเครื่องกลับจากไต้หวันเมื่อวานนี้เย็นๆ วันนี้เช้าตรู่ก็ต้องกลับมาที่สุรรณภูมิอีกครั้งหนึ่ง โดยมีเวลาห่างกันไม่ถึง 12 ชม. เพราะต้องเดินทางไปพรีเซนต์งานที่ คณะสัตวแพทยศาสตร์ มข ช่วงเที่ยงๆ ไฟลท์ที่มีให้เลือกไม่ดีเท่าไร จำเป็นต้องเลือกไฟลท์เช้าตรู่ เครื่องขึ้นประมาณ 7 โมงเช้า ไม่เช่นนั้นก็ไม่ทันเวลา แต่ก็มั้นใจว่าไฟลท์นี้จะถึงขอนแก่นตรงเวลาแน่นอน ครั้งนี้ได้นั่งที่นั่งที่เป็นทางออกฉุกเฉินเป็นครั้งแรก ก็พยายามศึกษาว่าถ้าต้อง evacuation ต้องถอดหน้าต่างยังไง (มันดีใช่ไหมเนี่ย) แต่จริงๆ อ่ะนั่งที่นั่งติดทางเดิน หน้าที่นั้คงไม่ตกถึงเราหรอก ทำให้ไม่กล้าหลับตั้งแต่เครื่องยังไม่ take off เลยได้ดูการสาธิตการใช้อุปกรณ์ต่างๆ จากแอน์โฮสเตส เพิ่งสังเกตว่า น้องแอร์หน้าตาน่ารัก ท่าทางการสาธิตก็ทำให้นั่งยิ้มได้เลยทีเดียว ทุกอย่างดีอย่างปกติ ยกเว้น อาหารสปาเก็ตตี้ไข่เค็ม รู้สึกว่า chef น่าจะหยิบไข่ต้มมานะ เพราะมันจืดมาก