เบียดเสียดยัดเยียดผู้คนเพื่อรีบไปต่อคิวตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด เป็นคิวที่ไกลโพ้นเกือบจะถึงภูเขาไฟฟูจิ ในอากาศที่หนาวแค่ติดลบ แต่ใจที่มุ่งมั่นกับความฝันที่จะพิชิตโรลเค้กในตำนานให้สำเร็จ อุปสรรคแค่เนี้ยทำไรชั้นไม่ได้ร้อก! พนักงานบริการดีมาก หน้ายิ้มแย้มพร้อมกับบอกว่า เหลือรสออริจินัลขนาดใหญ่อันสุดท้ายแล้วนะจ้ะ อะไรนะ!วันๆนึงที่ร้านนี้ทำเค้กแค่สองชิ้นรึไง ไมมันหมดเร็วจังห๊ะ แต่ก็ยังดีที่ได้มา หอบหิ้วไปบรรจงเปิดกินริมทะเลสาบสวยๆ กินคำแรกหันมองหน้าเพื่อน"นี่หรือคือตำนานแห่งความอร่อย?" มันก็คือโรลเค้กที่นิ่มและก็อร่อยธรรมดามากแบบที่หลายร้านในเมืองไทยทำได้อร่อยกว่าเยอะอ่ะ อาจจะตั้งความหวังสูงไปก็ได้แต่มันยังงั้นจริงๆนะ ความเฝ้าฝันการรอคอยมันจบลงตรงนั้นเลย กินไปไม่กี่คำวางช้อนแล้วก็เกี่ยงกับเพื่อนว่า แกกินสิๆ แกนั่นแหละกินสิ...