พนักงานพึ่งพาได้และเป็นมิตรมาก ห้องก็อยู่ในสภาพดี ฉันพอใจกับรีสอร์ทนี้มาก ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมบางคนให้แค่ 2 ดาว ในรีวิวของเขา มันดีกว่า3เท่าเมื่อเทียบกับ บันดาหยารีสอร์ท พนักงานจะช่วยคุณแบกกระเป่าและไม่ได้รอหวังเอาทิปด้วย แถมสระว่ายน้ำก็ยังอยู่ในสภาพดี
“รีสอร์ท” นี้ปัจจุบันมีเจ้าของคนใหม่และเหมือนกับธุรกิจอื่นๆบนเกาะที่ครอบครัวคนท้องถิ่นเป็นเจ้าของ ขณะที่มันหมายถึงสิ่งดี การขาดประสบการณ์กลับแสดงให้เห็นเด่นชัด นี่เป็นการมาประเทศไทยและมาเกาะรองสุดท้ายของทริปวันหยุดตะลุยเกาะทางฝั่งตะวันตกเป็นครั้งที่ 4 ของฉัน ดังนั้นฉันจึงเข้าใจมาตรฐานอันหลากหลายที่ขึ้นอยู่กับว่าคุณไปอยู่ตรงไหน อย่างไรก็ตามมาตรฐานสุขลักษณะพื้นฐานเป็นสิ่งที่ต้องกังวลแม้สำหรับเอเชีย พวกเรามาพักในเดือนพฤศจิกายนและจ่ายไป 3000 บาทต่อคืน พวกเราจึงคาดหวังไว้มากกว่าที่ได้รับพอสมควร ข้อดีคือบังกะโลริมชายหาดเรียบง่ายแต่ใช้งานได้ดี สะอาดและมีเครื่องปรับอากาศดี ชายหาดสวยงามตรงสุดชายหาดที่เงียบสงบ (ในตอนเย็น) มีสระว่ายน้ำเล็กๆ ซึ่งไม่ค่อยได้พบเท่าไหร่บนเกาะที่อยู่ในช่วงกำลังพัฒนาอย่างนี้ พนักงานเป็นมิตรมากและเต็มอกเต็มใจช่วยเหลือ ข้อด้อยคือสุขลักษณะน่ากลัว ตรงครัวชั่วคราวด้านนอกมีแมลงบินว่อนไปหมด ฉันดูแม่ครัวเช็ดมีดหั่นเนื้อของเธอกับด้านในของถังขยะและยังทำเหมือนเดิมต่อไปสำหรับการเตรียมอาหารจานอื่น มาตรฐานของอาหารเช้าอยู่ในขั้นแย่มาก และเนื่องจากสุขลักษณะแบบนั้นพวกเราจึงไม่ขอเสี่ยง ตอนเช้ามีเสียงรบกวนดังมากมาจากเรือหางยาวและพนักงานของรีสอร์ทเอง - ถ้าคุณชอบการโกหกล่ะนะ.......!! โดยรวมแล้วไม่สามารถเรียกว่าเป็น “รีสอร์ท” ได้เลยไม่ว่ามองในมุมใดแม้กระทั่งกับมาตรฐานแบบไทยเองก็ตาม ถึงแม้จะไม่ใช่ความผิดของพวกเขา แต่เรือบรรทุกขยะขนาดใหญ่ถูกผูกไว้ติดกับที่พักนาน 2สัปดาห์ทุกๆ 4 สัปดาห์ ฉันเข้าใจว่าเป็นความจำเป็น แต่กลิ่นเหม็นและขยะที่หกเรี่ยราดทำให้ประสบการณ์นี้แย่เข้าไปใหญ่ นี่ดูเหมือนจะเป็นข้อกังวลของธุรกิจท้องถิ่นที่นี่มานานแล้วซึ่งบ่นเกี่ยวกับการมาจอดเรือตรงนี้ โดยรวมแล้ว ดูเหมือนจะมีที่อื่นๆที่ดีกว่าให้เข้าพักบนเกาะที่สวยแต่กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วนี้ สำหรับพวกเรา ประสบการณ์ที่ซีทัชหลีเป๊ะนั้นน่าผิดหวังมาก หาดตะวันฉายเงียบกว่ามากและจะมอบการพักผ่อนที่ผ่อนคลายดีกว่านี้ เรื่องสุดท้าย น่ากังวลเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมในอนาคตระยะกลาง/ไกลของเกาะหลีเป๊ะ เหมือนทั่วๆไปคือเรื่องการศึกษา หรือการขาดการศึกษาที่จะเป็นปัญหาหลัก กองทหาร “ที่โง่ๆ” นั้นกำลังมา (พวกเรามายืนบนปะการังกันหน่อยดีมั้ย?!!) และคนท้องถิ่นขาดความเข้าใจเกี่ยวกับความยั่งยืนในระยะยาว ตัวเกาะถูกมอบให้พวกชาวเล แต่ดูเหมือนเป็นการช่วยเหลือและสนับสนุนแค่เพียงเล็กน้อย การจับปลาเกินขนาดและการทำลายแนวปะการังถูกพบเห็นได้มากและน่าเศร้าจริงๆ
