บรรยากาศก็โอเค ร้านอยู่ด้านล่างขอแนวผาสูง ต้องเดินลงไป ซึ่งทางลงมีทางเดียว และสามารถขึ้นได้จากทางเดิม หรือทางที่ทางร้านทำมาให้เป็นเหมือนสะพานลอง พอเดินลงไป เจอสภาพร้านสกปรกไปหน่อย แต่ก็รับได้เพราะอยู่ในป่าในเขา กะว่าจะถ่ายรูปแล้วเดินไปดูหากาแฟ เค้ก ทาน แล้วนั่งพักผ่อนให้สะบายใจก่อนกลับออกมา

พอเดินไปที่ตู้เค้ก มีเค้กอยู่ 4-5 อย่าง หน้าตาไม่ค่อยน่ากิน แต่ก็ด้วยความที่ลงมาแล้ว ก็อยากจะอุดหนุน กำลังจะตัดสินใจว่าจะกินอะไรดี แต่...

ได้ยินพนักงานพูดสวนออกมาว่า “มากันกี่คนคะ?”

งงครับ ว่าถามทำไม แล้วก็บอกไปว่า “4 คน ทำไมเหรอครับ “ พนักงานก็ตอบกลับมาแบบหน้าตามั่นๆว่า “ถ้าอยากจะขึ้นอีกทาง (ที่เป็นสะพานแขวน หรือสะพานลิง อะไรก็แล้วแต่จะเรียก) ต้องสั่งคนละ 1 ออเดอร์นะคะ”

ผมก้มไปมองในตู้แล้วก็คิดว่า อืม ลองดู ว่ามันจะอร่อยสักแค่ไหน แล้วก็สั่งครับ

หลังจากลองชิมดู 1 คำ และวางขนมไว้ตรงนั้น!

ถ้าพนักงานไม่มีคำพูดแบบนี้ให้ได้ยิน ก็เป็นมารยาทของเราที่จะสั่งอะไรมาทานอยู่แล้ว แต่นี่ ด้วยคำพูดแบบนี้ แถมราชาติแบบนี้ ผมเลือกที่จะเดินออกมาทางเดิม และทิ้งเค้กไว้แบบนั้น