เป็นโรงแรมในตัวเมืองภูเก็ต ห้องพักไม่ใหญ่มากนัก แต่ส่วนที่เป็นตู้เสื้อผ้าแยกออกมามีขนาดใหญ่พอควร โทรทัศน์จอแบน ในห้องมีกระติกน้ำร้อน ถ้วย ชาม ช้อน พร้อมบะหมี่สำเร็จรูป ชา กาแฟ ในตู้เย็นมีน้ำดื่ม 2 ขวดและน้ำอัดลม 2 ขวด มีไดร์เป่าผม ของใช้ในห้องน้ำครบครัน ใกล้แหล่งท่องเที่ยวคือเขตเมืองเก่าที่มีตึกสวยๆ ใกล้แหล่งอาหารและห้างโรบินสัน สามารถเดินทางไปขึ้นรถไปชายหาดต่างๆได้ไม่ไกลนัก

เลือกที่นี้เพราะแวะค้างคืน ๑ คืน หลังจากเดินทางกลับมาจากการพักผ่อนที่เกาะลันตา ก่อนเดินทางต่อไปยังประเทศสิงค์โปร์ ชอบการตกแต่งห้อง และจากรีวิวหลายๆเว๊บไซค์ ที่มีแต่คนพอใจ ดิฉันก็พอใจและชอบเช่นกัน
-ฟรี Wifi แต่ใช้การไม่ได้ในวันฝนตกหนัก

แต่สิ่งที่ทำให้ผิดหวังในความตั้งใจมาใช้บริการคือ
การแสดงออกของพนักงานต้อนรับส่วนหน้า (ผู้หญิงร่างเล็กๆ ริมฝีปากหนา ผมยาว) ในเพจของโรงแรมได้ลบรูปของเธอออกหมดแล้ว เหลือเพียง ๒ รุปคือรุปที่เธอถือป้ายในวันตรุษจีน(คนซ้ายมือ) และใส่ชุดไทยกำลังสอนแขกทำกระทงในเทศกาลวันลอยกระทง

ดิฉันและสามีเดินทางกลับมาจากเกาะลันตาด้วยเรือเฟอรี่ถึงโรงแรมเวลา ๑๑.๓๐ น.สามีและดิฉันทราบดีว่ายังไม่ถึงเวลาเช็คอินน์
ดิฉันเคยทำงานในส่วนนี้มาก่อน หากเป็นกรณีนี้ดิฉันจะทำการเช็คอินน์ให้แขกและแจ้งให้แขกทราบว่าห้องยังไม่เรียบร้อย สามารถมารับกุญแจห้องได้เวลาบ่าย ๒ โมง และแนะนำให้แขกไปหาอะไรทานอาหารในระแวกใกล้เคียง (หากในรร.ไม่มีส่วนห้องอาหาร)
และบอกกล่าวให้แขกทราบว่าสามารถฝากกระเป๋าเดินทางเอาใว้ในส่วนต้อนรับนี้ได้ ซึ่งเป็นปกติที่โรงแรมทั่วโลกมีบริการ

ดิฉันได้ยื่นเอกสารสำหรับเช็คอินน์ให้พนง.คนนี้ ซึ่งเธอเดิมออกมาจากเคาเตอร์ชงชาและกาแฟและไร้ซึ่งการทักทายแขกที่ย่างเท้าเข้าในโรงแรม ทำให้เรารู้สึกเหมือนเข้ามาผิดที่ผิดทางและผิดเวลา เธอแจ้งให้สามีดิฉันทราบว่าห้องเต็มและเช็คอินน์ได้เวลา ๑๓.๐๐ น.ดิฉันเก็บเอกสารลงกระเป๋า ไม่ได้โต้แย้งอะไรออกไป

สามีถามดิฉันว่าเราจะเก็บสัมภาระที่ไหน ดิฉันบอกสามีว่าลากไปเก็บใกล้โต๊ะทานอาหารเช้าแล้วกัน ยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่มากๆ เหมือนกับเข้ามาในบ้านที่เจ้าของบ้านไม่ต้องการต้อนรับเรา
แม้เธอจะได้ยินสามีดิฉันถามหรือไม่ก็ตาม เธอไม่มีแม้กระทั้งแจ้งให้เราทราบว่าสามารถฝากระเป๋าเดินทางได้ที่ไหน

เราไปทานอาหารโรงแรมที่อยู่ตรงข้าม ได้รับการกล่าวต้อนรับจากพนังการต้อนรับตั้งแต่ย่างเท้าเข้าไป นี่คือสิ่งแรกของหน้าที่ของพนง.ผู้ให้บริการที่ต้องกระทำ

ในวันเช็คเอ้าท์เมื่อดิฉันยื่นใบเสร็จสำหรับรับเงินค่ามัดจำห้องคืนให้เธอ เธอใช้นิ้วชี้จิ้มและจิ้มถี่ๆลงไปในใบเสร็จ ไม่มีการบอกกล่าวแต่อย่างไร ไม่มีคำขอบคูณ ไม่มีคำกล่าวอำลาให้แขก ตกลงแล้วเธอทำงานบริการหรือทำงานไล่แขกกันแน่ ช่างไร้ซึ่งจิตสำนึกในงานบิรการที่สุด เป็นครั้งแรกที่เจอการกระทำแบบนี้ในรอบ ๗ ปีของการเดินทางท่องเที่ยวไปทั่ว
ต่อไปไม่ไปพักที่นี่อีกแน่นอน

เข้าพักเมื่อ ๙ ตุลาคม ๒๕๕๗