โรงแรมอยู่ในตำแหน่งที่ดีสำหรับผู้ที่จำเป็นต้องใช้รถไฟสาย JR เราใช้ในคืนสุดท้ายที่อยู่ในญี่ปุ่น เพราะเราไปถึงด้วยรถไฟชินกันเซน แล้ววันถัดไปก็ใช้รถไฟนาริตะเอ็กซ์เพรส (ทั้งสองสายหยุดที่ชินากาวาก่อนถึงโตเกียว)

แต่เราเสียเวลาเดินครู่หนึ่งจึงจะถึงโรงแรม เพราะว่าทั้งๆ ที่โรงแรมตั้งอยู่ตรงกันข้ามกับสถานี แต่ทางเข้าโรงแรมถูกบดบังไว้ข้างหลังร้านรวงที่วกวนเป็นเขาวงกต ขอให้แน่ใจว่าถามหาทาง เราไม่ได้ถามและเดินวกไปเวียนมาครึ่งชั่วโมงกว่าจะพบล็อบบี้ของเมนทาวเวอร์

นอกจากความสะดวกแล้วไม่มีอะไรให้พูดถึงมากมายเกี่ยวกับสถานที่ใหญ่โตมโหฬารแห่งนี้ที่เรารู้สึกเหมือนเป็นแม่ไก่ในกรงตับ แถวของคนที่รอเช็คอินเทียบเทียมได้กับแถวในสนามบิน ไม่มีความช่วยเหลือเกี่ยวกับกระเป๋าเดินทางของเรา ไม่มีการเอาใจใส่เป็นการส่วนตัว ห้องพักใช้ได้ เป็นห้องเตียงคู่ในมุมตึกและมีทัศนียภาพที่สวยงามของโตเกียวทาวเวอร์ แต่สำหรับราคา $300 ดอลลาร์ออสเตรเลียต่อคืน อย่างน้อยที่สุดอะไรสักอย่างควรจะน่าพอใจเกี่ยวกับการเข้าพักครั้งนั้น

การตกแต่งของเมนทาวเวอร์ล้าสมัย ดูเหมือนว่ามันเคยรุ่งเรืองในยุค 80s ในบรรดาโรงแรมทั้งหมดที่เราเคยพักในการเดินทางทั่วญี่ปุ่นครั้งล่าสุดของเรา แม้แต่รวมโรงแรมที่เล็กที่สุดและถูกที่สุดด้วย โรงแรมนี้ก็ยังเป็นโรงแรมที่มีเครื่องเป่าผมที่แย่ที่สุด มันเป็นเพียงเครื่องประดิษฐ์เล็กๆ ที่สร้างติดไว้กับผนัง ในฐานะที่เป็นสาวผมยาว ฉันรู้คุณค่าของเครื่องเป่าผมดีๆ ! เครื่องจ่ายแชมพูบนผนังดูเหมือนสกปรก

ไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับการพักครั้งนั้น อย่าเข้าใจฉันผิด เพียงแต่ว่ามันให้ความรู้สึกเหมือนฝันร้ายเกี่ยวกับโลกอนาคตที่คนเราอาศัยอยู่ในคุกลอยฟ้าทั่วไปที่ไร้วิญญาณและได้รับการปรนนิบัติจากหุ่นยนต์