ฉันได้ไปพักที่นี่จากการได้รางวัลในการเขียนรีวิวในเว็บเอเจ่นซี่แห่งหนึ่ง แต่กว่าจะได้วอยเชอร์รีสอร์ทนี่มา ฉันกับเอเจ่นซี่ต้องช่วยกันดิวกันแทบตายเป็น 2 อาทิตย์ เพียงเพื่อขอใช้จองห้อง แต่รีสอร์ทไม่ค่อยให้ความร่วมมือเลย จนฉันท้อใจและโกรธมาก แม้ท้ายสุดฉันกับเอเจ่นจะสามารถจองห้องได้สำเร็จ แต่การไปถึงที่รีสอร์ทกลับไม่คุ้มค่ากับความเหนื่อยที่ฉันต่อสู้เอาวอยเชอร์นี่มาเลย เพราะ...

ห้องพักสุพรีเรีย ซึ่งเป็นห้องราคาแพงเป็นอันดับ 2 ของรีสอร์ทแห่งนี้ มันไม่ได้ดูดีเหมือนที่อยู่ในโฆษณา ผ้าปูเตียงและผ้าขนหนูลายเก่ามาก เหมือนไปซื้อมาจากตลาด ห้องน้ำสกปรกเหมือนไม่ได้ทำความสะอาด น้ำประปาในรีสอร์ทเป็นน้ำทะเลที่เอามากรองกลายเป็นน้ำกร่อย ทำให้เกิดคราบสกปรกบนส้วม และเพื่อนฉันที่ร่วมทริปด้วยไม่กล้าแม้แต่จะล้างตา (แต่ฉันพอจะอาบได้) แต่เกินกว่าจะรับได้คือ สายฝักบัวอาบน้ำมีคราบสนิมเกาะ มองดูไกลๆ เหมือนตะขาบตัวยักษ์เกาะฝาผนังห้องน้ำ ส่วนชุดโต๊ะนั่งเล่นด้านนอกก็เหลือทน เหมือนหยิบมาผสมคนละชุด พื้นหน้าห้องพักมีแต่คราบตะไคร้...นี่หรือคือห้องที่ราคาแพง? ที่ชมวิวก็ไม่มี หากคุณจะชมวิว คงต้องจองห้องที่ติดสระว่ายน้ำเท่านั้น

แต่ข้อดีก็มีคือ ห้องกว้าง เตียงกว้าง แอร์เย็นดี ทีวีพอดูได้ มีกาน้ำร้อน (แต่น้ำเปล่าให้มาขวดเดียว แถมขวดเล็กขนาด 5 บาทขายใน 7-11)

ฉันเดินไปสำรวจห้องพักราคาถูกกว่านั้น พบว่ามันกลับสะอาดสะอ้านดูน่าพัก วิวดีกว่าห้องที่ฉันได้รับอีก...ฉันแนะนำว่า ถ้าใครมาพักแบบ 3 คน ให้พักห้องบังกะโลแล้วขอเตียงเสริม ดีกว่าเสียเงินพักห้องสุพรีเรียแบบฉัน

สระว่ายน้ำกว้างกำลังพอดี มีสระน้ำล้นให้เล่นสำหรับเด็ก ความลึกแค่ 1.60 เมตร มองออกไปเห็นวิวป่าต้นโกงกาง ช่วงบ่ายแดดจะส่องมาที่พื้นมากจนร้อนเป็นไฟ และคุณต้องเก็บของมีค่าบนเก้าอี้อาบแดดให้ดีๆ เพราะจะมีลิงแสมบนเกาะอาจมาฉกขโมยของได้

ส่วนบุพเพ่ต์อาหารฉันถือว่าสอบผ่านเรื่องปริมาณและรสชาติ พนักงานส่วนห้องอาหารใส่ใจดี แต่มีปัญหาเรื่องกำจัดแมลงวันกวนใจไม่ค่อยได้ เพราะที่ตั้งของโรงแรมอยู่ทางทิศตะวันออก ซึ่งเป็นจุดที่คลื่นมักซัดขยะมากองรวมๆกันแถวบริเวณนี่ ด้านนี่จึงเป็นจุดที่เป็นที่ตั้งของรีสอร์ทที่ราคาถูกกว่าด้านตะวันตกที่ราคาแพงกว่า ติดวิวทะเลเล่นน้ำได้ ในขณะที่ด้านตะวันออกติดป่าโกงกาง ทำได้แค่พายเรือเล่น แต่เล่นน้ำไม่สะดวก

ที่นี่อาจมีดีที่ราคาห้องพักถูกที่สุด เพราะมีห้องพักแบบเต้นท์แค่คืนละ 400 บาท และอยู่ใกล้กับท่าเรือที่มาจากอ่าวน้ำเมา ตอนกลางคืนที่นี่ไม่มียามหลัง 3 ทุ่ม แต่มีจุดเด่นที่สถานเที่ยวกลางคืนอาหารราคาถูกกว่าในด้านนี่มีเยอะกว่าทางตะวันตก

ถามว่าคุ้มไหมสำหรับฉัน ฉันถือว่าคุ้ม...เพราะฉันไม่ได้เสียเงินค่าที่พัก หากฉันเสียเงินค่าที่พักแล้วมาเจอสภาพแบบนี้ คงขาดทุนมากๆ...สำหรับใครที่อยากหาที่พักราคาถูก ใกล้ย่านบันเทิง ไม่เน้นการเล่นน้ำที่ชายหาด พอรับได้กับที่พักตามที่ฉันบรรยาย ฉันก็แนะนำที่นี่เลย

อาหารเช้าน้อยมาก ไม่พอ ต้องจ่ายเงินเพี่ม
ห้องน้ำเก่า น้ำไม่แรง
ผ้าเช็ดเก่ามาก
ถ้าลงเรือมาจากอ่าวนาง ต้องเดินมาเกือบหนึ่งกิโล ไม่มีป้ายบอกทาง ต้องคอยสอบถามเส้นทางเอง
แต่อัศยาศัยของคนท้องถิ่นดีมาก
สระว่ายน้ำกว้างไม่เกิน 5 เมตร

ดิ อันยาวี ตั้งอยู่ด้านตะวันออกของหาดไร่ไลย์ การมาที่นี่เราต้องนั่งเรือหางยาวจากท่าเรือเจ็ตบนแผ่นดินใหญ่ประมาณ 20-30 นาที ขึ้นอยู่กับคลื่นลม เนื่องจากว่าน้ำลงเมื่อเรามาถึง เราจึงต้องเดินประมาณครึ่งไมล์ผ่านทรายและมอสลื่นๆเพื่อขึ้นบก เมื่อขึ้นฝั่งแล้วเรายังต้องเดินอีกประมาณครึ่งไมลืเพื่อไปยังอันยาวี ถ้าเป็นไปได้อย่าเอากระเป๋าเดินทางมา ให้เอากระเป๋าเดินทางแบบแบกขึ้นหลังมาแทนเพราะคุณต้องแบกสัมภาระของคุณเอง หรือถ้าคุณมาถึงช่วงน้ำขึ้นซึ่งอาจเป้นช่วงเวลาต่างกันในแต่ละวัน แต่ตั้งแต่ช่วงเที่ยงวันถึงบ่ายสามคุณสามารถมั่นใจได้ว่าเรือจะไปจอดให้ถึงทางเดินของอันยาวี โดยรวมแล้วโรงแรมก็ธรรมดามาตราฐานทั่วไป เรียบง่ายและสะอาด ไม่มีอะไรหรูหรา อาหารเช้าดีทีเดียว เป็นแบบบุฟเฟตืทุกเช้า มีกิจกรรมทางน้ำให้ทำมากมายทางฝั่งตะวันตกของหาดไร่เลย์ มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากทีเดียวเมื่อเราอยู่ที่นั่นสัปดาห์ก่อน หาดส่วนใหญ่คราคร่ำไปด้วยผู้คน!! ไปช่วงที่ไม่ใช่ฤดูกาลท่องเที่ยวน่าจะดีกว่า ชีวิตยามค่ำคืนค่อนข้างผ่อนคลายทีเดียว มีจอยส์ บีช บาร์ ซึ่งดำเนินงานโดยพี่น้องสองหนุ่ม แจเน็ต และ จอย​....ใช่....พวกเขาเป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิง แต่ก็เป็นบาร์ที่เยี่ยมทีเดียวพร้อมพิซซ่าอร่อยๆ!! โดยรวมแล้ว ฉันชอบบรรยากาศเงียบสงบกว่านี้ นักท่องเที่ยวน้อยกว่านี้....ฉันคงไม่กลับไปกระบี่อีกเพราะเรื่องนี้แหละ