ในอดีตเป็นฐานปฏิบัติการเพื่อหลบภัยทางอากาศ และสะสมเสบียง ของกลุ่มคอมมิวนิสต์ในแถบมลายู ค่าเข้าชม 40... อ่านเพิ่มเติม
ในอดีตเป็นฐานปฏิบัติการเพื่อหลบภัยทางอากาศ และสะสมเสบียง ของกลุ่มคอมมิวนิสต์ในแถบมลายู ค่าเข้าชม 40... อ่านเพิ่มเติม
ผมงงว่าไม่มีเครื่องจักรกลหนักไม่มีtechnology... อ่านเพิ่มเติม
อลังการงานสร้างเลยอุโมงแห่งนี้เมื่อย้อนกลับไปก่อนสงครามโลกครั้งที่2อีกทั้งยังอยู่ใกล้แหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญของเบตง อาธิบ่อน้ำร้อน สวนดอกไมัเมืองหนาว
การตกอยู่ใต้การปกครองที่ไม่เป็นธรรม ทำให้เหล่าชายหญิงเชื้อสายจีน ต้องมาต่อสู้แบบกองโจรกับรัฐบาลมาเลเซีย ภายใต้เงื่อนไขลัทธิเหมา ปักหลักอยู่ในป่าเขาลำเนาไพรหลายปีทีเดียว ในที่สุดต้องเจรจากัน จนมีทุกวันนี้ ร่องรอยประวัติศาสตร์ที่น่าดูชม ควรมาเยือนกันสักครั้งสำหรับคอประวัติศาสตร์
ในอดีตเป็นฐานปฏิบัติการเพื่อหลบภัยทางอากาศ และสะสมเสบียง ของกลุ่มคอมมิวนิสต์ในแถบมลายู ค่าเข้าชม 40 บาทสำหรับคนไทย เจ้าหน้าที่บอกว่า ถ้าเดินจะเดินทั้งอุโมงค์ จะใช้เวลาประมาณ 30 นาที แต่สามารถเดินแบบระยะสั้นได้ เพียง 15 นาที ด้านในมี พิพิธิภัณฑ์ที่แสดงข้าวของเครื่องใช้ของกลุ่มคอมมิวนิตส์ และซากอารยธรรมเดิมที่แสดงให้เห็นว่ามีคนอยู่ที่แห่งนี้
อุโมงปิยะมิตร เป็นอุโมงประวัติศาสตร์ในการต่อสู้ของคอมมิวนิสต์มาลายูในอดีต สถานที่อยู่ในป่าร่มรื่น มีทางเดินสะดวก
อุโมงค์ประวัติศาสตร์ของการรบของโจรคอมมิวนิสต์มลายา
เป็นฐานที่มั่นสู้รบของคอมมิวนิสต์เก่ามีการขุดอุโมงในภูเขา ปัจุบันเป็นแหล่งเรียนรู้ประวัติศาสตร์ของการต่อสู้ในระบอกคอมมิวนิสต์มลายา
ผมงงว่าไม่มีเครื่องจักรกลหนักไม่มีtechnology. แต่คนเหล่านี้สามารถสร้างอุโมงค์อันน่าทึ่งได้ยังไงตัวผมเองเป็นวิศวกร ถ้าให้ผมทำอย่างที่พวกเขาทำไม่มีเครื่องไม้เครื่องมือแบบพวกเขา (เค้าน่าจะมีแค่จอบกับพลั่ว). ผมบอกเลยผมทำไม่ได้แน่นอน การบริหารการจัดการสถานที่ท่องเที่ยวผมถือว่าทำได้ดีเลยครับทางเข้าอุโมงค์มีหลายทาง ทางออกก็มีหลายทาง เราต้องเดินผ่านทางเดินที่แวดล้อมไปด้วยป่าสมบูรณ์ทางเดินก็ทำได้ ดีถึงดีมากร่มรื่นมีหลังคา บางส่วน เรียกว่า เดินสบายครับ ออกกำลังกายดี ได้เหงื่อ ที่สำคัญระหว่างที่เดินลอดอุโมงค์มีแสงไฟส่องสว่างตลอดแนว มีทางแยก ซ้ายบ้างขวาบ้าง เดินไปเดินมาอ้าวทำไมเหลือเราเพียงสองคนละเนี่ยใจก็คิดน่ะครับแล้วตูจะหลงไหมเนื่ย แล้วจะหาทางออกได้ไหมว้า แต่ไม่ต้องกลัวครับ เค้ามีแนวเชือกให้เดินตาม ยังไงก็ไม่มีทางหลงแน่นอนแต่อาจจะเจอแบบผมเจอ เดินไปในแนวอุโมงค์ส่วนที่ยาวที่สุดแต่ผมชอบน่ะครับมันน่าทึ่งผสมหวิวๆดีว่าจะหลงหรือปล่าว ว้า พอยิ่งเดินยิ่งเดิน ไปเรื่อยๆ คนมันก็น้อยลงน้อยลง เคยได้ยินคำว่า หรือสำนวนว่า. " แสงสว่างที่ปลายทางอุโมงค์ " ไหมครับ. ลองมาที่นี่อุโมงค์ปิยะมิตร แล้วคุณจะเข้าใจสำนวนนี้เป็นอย่างดี. พอเห็นแสงสว่างที่ปลายทางอุโมงค์ นี่ดีใจมากๆ โล่งอกสุดๆ