เป็นภูเขาแห่งเดียวของเชียงคาน การให้บริการคือต้องติดต่อขึ้นรถบริการของชาวชุมชนหมู่บ้านขึ้นไป ซึ่งเสียค่าใช้จ่ายเล้กน้อย

เชียงคาน เมืองเล็กๆ ริมแม่น้ำโขงสุดชายแดนไทย เป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดเลย ที่คงยังคงไว้ซึ่งวัฒนธรรม ขนบประเพณี การใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย พอเพียง วิถีชีวิตแบบดั้งเดิม ซึ่งหาดูยากในปัจจุบัน เมืองเล็กๆ ที่เงียบสงบ แห่งนี้ กำลังเป็นที่สนใจ ของนักท่องเที่ยวจำนวนมาก ภาพบ้านเก่าๆที่เรียงรายติดกันอยู่ริมถนนชายโขง ดึงดูดใจ ให้นักท่องเที่ยวหลายต่อหลายรุ่นต่าง หลั่งไหลเดินทางกันมาที่นี่ บ้านเรือนที่เมืองเชียงคานจะแบ่งออกเป็นซอย เล็กๆ เรียกว่า ถนนศรีเชียงคาน ขนานคู่กันไปไปกับถนนใหญ่ ซึ่งเป็นถนนสายหลัก เริ่มตั้งแต่ถนนศรีเชียงคาน ซอยที่ 1- 24 แบ่งเป็นถนนศรีเชียงคานฝั่งบนกับฝั่งล่างซึ่งชื่อซอยเหมือนกัน

ไปครั้งแรก หนาวมาก ตื่นตี 4.30 วันธรรมดา เพื่อไปนั่งสั่นๆบนภูทอก ก่อนขึ้นเสียค่ารถคนละ 25 บาท เป็นรถกะบะ ก่อนขึ้น ควรซื้อของกินขึ้นไปด้วย เช่น ข้าวหมูทอด เพราะข้าวเหนียวนุ่มมาก ขึ้นไปลมแรงมาก เลยไม่เจอหมอกใดๆ เลย
ครั้งที่สอง ไปวันวาเลนไทน์ คือ คนเยอะมาก เยอะจนได้ยินคนพูดคล้ายๆกันว่า วิวก็งั้นๆๆ อะ ไม่สวยสมชื่อ เราว่า มันคงจะสวยกว่านี้ ถ้าคนน้อยกว่านี้ นี่เบียดกันแย่งกันถ่ายภาพ แย่งกันชม ... อากาศหนาวมาก มีทะเลหมอกให้ชมแต่ไม่หนามาก มาที่นี่ต้องมาลุ้นๆเอา ว่าจะได้เจอวิวสวยกี่ดาว หาความแน่นอนไม่ค่อยได้ แต่ถ้ามาเชียงคานก็ควรจะมาที่นี่ .. ข้างบนภูมีห้องน้ำ สะอาดอยู่นะ