รถไฟฟ้าแอร์พอร์ตเรลลิงก์ หรือ ARL มีคอนเซ็ปต์ในการสร้างคือ
1. เชื่อมท่าอากาศยานเข้ากับย่านตัวเมือง
2. เชื่อมท่าอากาศยาน 2 แห่งเข้าไว้ด้วยกัน
แต่ในปัจจุบัน ข้อ 1 สามารถทำได้บรรลุคอนเซปต์แล้ว แต่ข้อ 2 คือการเชื่อมท่าอากาศยานนานาชาติสุวรรณภูมิกับท่าอากาศยานนานาชาติดอนเมืองเข้าด้วยกัน ยังคงทำไม่ได้ คงต่อรอรัฐบาลทำสัญญา สร้างเฟส 2 ของ ARL ต่อไป เพื่อวิ่งตรงขึ้นไปที่ดอนเมือง

ตอนแรกรัฐบาลแพลนไว้โดยมีทั้งรถไฟแบบ Local คือจอดทุกป้าย และ Express คือจอดเฉพาะสถานีสำคัญ/จุดเชื่อมต่อ โดยมีมักกะสัน เป็นศูนย์กลางในการเช็คอิน
แต่พอเอาเข้าจริง ด้วยความที่มักกะสัน ยังไม่ได้เป็นศูนย์กลางของชุมชนชาวเมือง ทำให้มีผู้ใช้บริการน้อยจนแทบจะปิดให้บริการ Check-in ไปซะแล้ว

รวมทั้งสถานีที่ยังไม่ได้ต่อยาวไปเชื่อมท่าอากาศยานดอนเมือง ทำให้คนทั่วไปไม่ค่อยนั่ง Express เนื่องจากราคาที่แพงกว่ามาก แต่ระยะเวลาในการเดินทางไม่ค่อยต่างกัน (ต่างกันไม่เกิน 15 นาที) ทำให้ไม่ค่อยมีคนใช้ และปิดให้บริการชั่วคราวลงไป

คงต้องรอสร้างเฟส 2 ให้เสร็จก่อน ARL คงจะดีขึ้นกว่านี้ มีคนใช้เยอะกว่านี้ ให้คุ้มกับเงินภาษีประชำชนที่นำมาใช้สร้าง ARL

ปล.ผ่านไปกี่ปี ประตูรถไฟก็ยังคงปิดดัง สร้างความรำคาญ/ตกใจ ให้นักท่องเที่ยวอยู่ตลอด

เมื่อก่อนเวลาจะไปสนามบินจะต้องเสียเงินค่าTAXIแพงมากๆ แต่พอมีรถไฟฟ้าแอรพอร์ต เรล ลิงก์แล้วก็สะดวกมากๆ แค่นั่งรถไฟฟ้าBTSไปลงสถานนีพญาไทแล้วต่อก็ไปถึงสนามบินได้ประหยัดเงินไปหลายตังค์เลย นักท่องเที่ยวก็นิยมเหมือนกัน

มีโอกาสได้ขึ้นแอร์พอร์ต เรล ลิงก์ ครั้งหนึ่งค่ะ เดินทางจากสถานี BTS พญาไท ออกนอกประเทศครั้งแรก ตื่นเต้นมากค่ะ รวดเร็ว และปลอดภัย