สำหรับโรงแรมใจกลางกรุงเทพฯ นี่เป็นตัวเลือกที่ดีสำหรับนักเดินทางงบจำกัด ฉันเคยอยู่กรรุงเทพฯและข่วงนี้เพิ่งแต่งงานทางใต้ แต่พวกเราจองโรงแรมนี้ให้แขกโรงแรมของพวกเรา เพราะพวกเรามีปาร์ตี้สำหรับเจ้าสาวก่อนแต่งงานและปาร์ตี้สำหรับเจ้าบ่าวก่อนแต่งงานในกรุงเทพฯ แขกที่มางานแต่งมีตั้งแต่เด็กๆ และแก่มาก และแม้กระทั่งเด็ก และโรงแรมนี้ไม่มีคนที่น่าสงสัยเดินไปมา NESTซึ่งเป็นบาร์บนชั้นดาดฟ้าสุดยอด! ดีมากๆและมีขนมอร่อย ฉันอาจจะมีปาร์ตี้คืนก่อนแต่งที่นี่

นี่เป็นครั้งที่สี่ในปีนี้ที่พวกเรามาโรงแรมนี้และขอบอกว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนเลยซึ่งไม่ได้หมายถึงความหมายแง่ลบ ห้องมีขนาดดี มีเตียงคู่และเครื่องปรับอากาศที่มีคุณภาพ อาหารเช้าดีเสมอถึงแม้ว่าจะมีความวุ่นวายเล็กน้อยเวลาเสิร์ฟไข่ ชั่วโมงแฮปปี้คุ้มค่ามากและที่ต้อนรับทำจากผ้าเปลือกไม้ สามารถโดยสารรถตุ๊กๆโดยไม่มีค่าใช้จ่ายไปนานาได้ตลอดเวลา พวกเราอยู่ในระหว่างเดินทางกลับออสเตรเลีย(บ้าน)หลังจากเวลากว่าหกสัปดาห์และพวกเราพยายามหาที่ชาร์จแบตเตอร์รี่ก่อนที่จะไปถึงที่นั่น มือถือใช้การได้เลยทีเดียว ขอบคุณ

ฉันเป็นคนที่มาพักที่ Le Fenix Hotel เป็นประจำ ฉันชอบที่นี่เพราะทำเล คุณค่า และการดีไซน์ของที่นี่

ห้องพักและห้องอาบน้ำสะอาด (ถึงแม้ว่าจะธรรมดาไปหน่อย )อาหารมีให้เลือกน้อย แต่คุณภาพดี (ฉันขอแนะนำ Le Fenix Jumbo Burger!)

พื้นแก้วหน้าสระว่ายน้ำบนชั้นเจ็ดให้วิวที่สวยมาก วิวของถนนด้านล่างและดาดฟ้า Nest ก็มีเพลงที่ฮิตในเมือง

Le Fenix มีการบริการที่สม่ำเสมอที่ให้โรงแรมอื่นๆในละแวกนั้น (โดยเฉพาะโรงแรมที่อยู่ในซอย 11) ใช้รถตุ๊กตุ๊กด้วยกันเพื่อไปยังสถานีรถไฟ BTS แต่น่าแปลก พวกเขาหยุดบริการนี้เมื่อฝนตก (ถึงแม้ว่าจะแค่ฝนตกปอยๆ) และรถตุ๊กๆไม่พาคุณไปโรงพยาบาลบำรุงราษฎร์ขณะที่โรงแรมอื่นพาไป!

สิ่งที่ฉันรู้สึกว่า Le Fenix กำลังขาดการบริการ (แย่ลงทุกครั้งที่ฉันมา) โดยเฉพาะ พนักงานเปิดประตูและคนถือกระเป๋า พวกเขาไม่ให้ความช่วยเหลือและหยาบคาย ช่วงทริปสุดท้ายฉันมีความรู้สึกว่า พวกเขาพูดภาษาไทยกันเองและหัวเราะพวกเราลับหลัง

มีเหตุการณ์หนึ่งที่พวกเราต้องเดินทางไปสนามบินแต่เช้า พวกเราไม่ใช้บริการแท็กซี่ด้านหน้าเพราะเขายืนกรานที่จะให้พวกเราจ่ายเงิน 400 บาทซึ่งปกติอยู่ที่ประมาณ 250 บาท หรือดูตามราคามิเตอร์แท็กซี่ โดยทั่วไปแล้ว ยามจะยินดีที่จะปฏิเสธรถแท็กซี่ให้ แต่ครั้งนี้ ยามบอกให้พวกเรานั่งแท็กซี่จากด้านหน้าโรงแรม เพราะฝนตกและพวกเรากำลังรีบ พวกเราจึงต้องนั่ง พวกเรานั่งคันนี้เพราะพวกเราตกลงกันว่าจะดูราคาตามมิเตอร์ ขณะที่พวกเราขึ้นรถ พวกเรารู้สึกถึงเสียงหัวเราะรอบๆอีกครั้ง พวกเราจะรู้ว่าพวกเขาหัวเราะอะไรกันต่อไป มิเตอร์ได้รับการดัดแปลง พวกเราเดินทางแค่ระยะทางสั้นๆ (ประมาณ 45 บาท) แต่มิเตอร์ขึ้นเลข 100 เมื่อฉันพยายามบอกคนขับถึงความผิดปกตินี้ เขาก็แกล้งทำเป็นพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง แต่เมื่อฉันบอกให้เขาหยุดที่สถานีตำรวจ เขาก็โมโหมาก และซ่อนบัตรประจำตัวประชาชนและปล่อยพวกเราไว้ข้างทางแลละทิ้งพวกเราไว้กลางสายฝน!