ฉันยังพักในโรงแรมนี้ตั้งแต่ปี 1986 เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้อ่านบทวิจารณ์โรงแรมนี้และพบว่ามีการตกแต่งใหม่เร็วๆ นี้เอง ฉันจองห้องที่เห็นทิวทัศน์บางส่วนของอ่าว เมื่อฉันไปถึงโรงแรมการเช็คอินราบรื่นดี ฉันได้ห้องบนชั้นที่ 7 และเมื่อเป็นห้องที่เห็นทิวทัศน์ของอ่าวจึงเป็นห้องเดียวที่อยู่ท้ายสุด แต่ทันที่ที่ฉันเข้าไปในห้อง กลิ่นไม่ดีก็ต้อนรับฉัน ฉันขอร้องแผนกแม่บ้านที่เข้ามาฉีดสเปรย์ในห้อง แต่ช่วยอะไรไม่ได้ ฉันขอให้แผนกต้อนรับเปลี่ยนห้องให้ พวกเขาหาห้องบนชั้นที่ 12 ให้ฉัน ฉันขอให้พวกเขาขนย้ายกระเป๋าของฉันไปด้วย เพราะฉันต้องไปประชุม แต่ แผนกต้อนรับขอให้ฉันรอในห้องพักที่ได้มาใหม่ๆ จนกว่ากระเป๋าเดินทางจะถูกขนย้าย ฉันอยู่รอในห้องพักของฉันนานกว่า 1 ชั่วโมงและหลังจากโทรศัพท์ไปหาแผนกต้อนรับหลายครั้งหลายครา กระเป๋าของฉันจึงถูกขนย้ายไปที่ห้องของฉัน แต่ฉันไปประชุมไม่ทันเสียแล้ว จึงต้องขอเลื่อน แต่ไม่มีการเสียใจหรือขอโทษจากทางโรงแรม
วันถัดไปเนื่องจากเที่ยวบินของฉันออกในเวลา 20.00 น. ระหว่างที่จองห้องพักฉันจึงขอเช็คเอาท์ช้ากว่ากำหนดราวๆ บ่าย 4 โมง และทางโรงแรมก็สัญญากับฉันว่าจะอำนวยความสะดวกในเรื่องนี้อย่างถึงที่สุด แต่เมื่อฉันไปขอที่แผนกต้อนรับ พวกเขาบอกฉันว่ามากที่สุดเท่าที่พวกเขาทำได้ก็คืออนุญาตให้เช็คเอาท์ตอนบ่าย 2 โมง ฉันขออีกและเอาอีเมล์ออกมาให้ดู ฯลฯ ต่อมาพวกเขาพูดว่ามากที่สุดเท่าที่พวกเขาทำได้ก็คือบ่าย 3 โมง และถ้าฉันต้องการบ่าย 4 โมง ฉันจะต้องจ่ายสำหรับครึ่งวัน มันเป็นเรื่องแปลกสำหรับฉันในเมื่อฉันเป็นลูกค้าเก่าแก่ออกอย่างนี้ ฉันคาดหวังการปฏิบัติที่ดีกว่านี้จากโรงแรม พวกเขาขอให้ฉันรอในล้อบบี้หลังบ่าย 3 โมง แต่ในล้อบบี้พวกเขาแทบไม่จัดที่นั่งสักครั้งเดียวสำหรับ 4 หรือ 5 คน ซึ่งที่นั่งก็เต็มเสมอ ดังนั้นฉันเสียเวลายืนอยู่ในล้อบบี้ราวๆ 2 ชั่วโมง
ข้อได้เปรียบเพียงข้อเดียวของโรงแรมนี้ก็คือทำเลที่ตั้ง ซึ่งเดี๋ยวนี้คือถนนเนธาน ถัดจากท่าเรือ ห้องพักเล็กและฉันไม่พบความแตกต่างมากนักแม้หลังจากตกแต่งใหม่แล้ว ทีวีจอแบนที่เล็กมากเครื่องหนึ่งอยู่บนผนัง ไม่มีที่เก็บกระเป๋าเดินทางนอกจากวางบนพื้น หากคุณเปิดกระเป๋าก็จะเดินไปมารอบห้องไม่ได้
หลังจากประสบการณ์ครั้งนี้ ครั้งต่อไปฉันจะลองใช้โรงแรมอื่นอย่างแน่นอน

โรงแรมแห่งนี้ตั้งอยู่ในทำเลที่ยอดเยี่ยมเลยเพราะใกล้ักับระบบขนส่งมวลชน สถานที่ช็อปปิ้ง ฯลฯ เคยมาพักที่นี่สองสามครั้งแล้วและไม่เคยผิดหวังเลย ไปพักที่ชั้น Executive เสมอ และการบริการของที่นี่เขายอดเยี่ยมเลยและก็ยังคุ้มค่ากับเงินที่เสียไปด้วย พนักงานเป็นกันเองดีมากและกระตืือรือร้นที่จะอำนวยช่วยเหลือคุณเสมอ ด้านลบเพียงอย่างเดียวก็คือขาดเรื่องวิวทิวทัศน์ไปสักหน่อย แต่คุณจะเอามันเสียทุกอย่างไม่ได้หรอกน่า!

เอาล่ะ ผมเป็นชายสูงหกฟุตหนึ่งนิ้วและผมสามารถแตะเพดานของทางเดินได้ด้วยข้อศอกของผม...พูดเพื่อให้เห็นภาพว่าโรงแรมนี้มันคับแคบแค่ไหน ล็อบบี้ก็พอดูได้ แต่มีโซฟาตัวจิ๋วๆ เพียง 3 ตัว เท่านั้นสำหรับให้แขกได้นั่งพัก เมื่อพิจารณาว่าคุณอยู่ในเขตจิมซาโจ๋ยใกล้โรงแรมเดอะเพนนินซูล่าด้วยแล้ว คุณก็ย่อมต้องคาดหวังว่ามันน่าจะมีอะไรที่ดีกว่านี้...

บริการน่ะยอดเยี่ยม ! พนักงานก็บริการดีมาก ทำเลก็ตั้งอยู่เหนือสถานี TST MTR ซึ่งนับว่าวิเศษแล้ว บริการห้องพักก็รวดเร็วและเป็นมิตรมาก

ทีนี้ก็มาถึงเรื่องตัวห้องพัก...โอพระเจ้า..ใช้คำว่าเล็กจิ๋วยังมากไป ผมคะเนแล้วเนื้อที่ห้องคงอยู่ราวสัก 30 ตารางฟุตเห็นจะได้ เอาเป็นว่าผมกับภรรยาไม่สามารถเปิดกระเป๋าสัมภาระของเราในเวลาเดียวกันก็แล้วกันเพราะว่าที่มันไม่พอนั่นเอง ผมแทบจะไม่สามารถเดินหลีกภรรยาผมได้พ้นตรงททางเดินที่แสนแคบจากประตูไปถึงเตียงนอนเพราะว่ามันแคบเหลือเกิน แล้วยังมีปัญหาเรื่องน้ำในห้องน้ำอีก เพราะน้ำมันออกมาเป็นสีน้ำตาลและทั้งห้องก็มีกลิ่นเหม็นคล้ายกลิ่นท่อระบายน้ำทันที่ที่คุณปิดสวิชท์เครืื่องปรับอากาศที่มันเย็นจนเราแทบจะแข็งตายอยู่แล้ว ดังนั้นมันก็มีอยู่ 2 ทางเลือก คือ ไม่ภรรยาผมแข็งตายแล้วเราต่างโดนโรคหวัดเล่นงานเนื่องจากเจ้าแอร์เครื่องนั้น เราก็ต้องทนดมกลิ่นท่อระบายน้ำในห้องพักไป
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เลยเป็นแรงจูงใจให้เราใช้เวลาแทบทั้งหมดของเรานอกห้องและนอกโรงแรม... ซึ่งนี่คือเหตุผลว่าทำไมเราจึงพบว่าทั้งบริการและบริเวณห้องนั่งพักของโรงแรมนั้นมันน่าผิดหวังเหลือเกิน ด้วยค่าที่พักคืนละ 250 เหรียญที่เราจ่ายไป เราย่อมคาดหวังว่าจะได้ห้องที่มันพอจะมีที่หายใจมากขึ้นสักหน่อยและห้องน้ำที่ไม่ส่งกลิ่นเหม็นโชยมาทุกวัน...คุณพอจะจินตนาการได้ไหมถึงการที่ต้องลืมตาตื่นขึ้นมาพบกับน้ำสกปรกสีน้ำตาลในห้องสุขา และสูดกลิ่นท่อระบายน้ำกันทุกเช้า... อย่างไรก็ตาม เราทั้งสองต่างไปใช้บริการห้องน้ำที่อยู่ชั้น2 แทน ซึ่งเป็นห้องน้ำสาธารณะและสะอาดกว่ามากด้วย

ทีนี้ก็มาถึงเรื่องเตียงนอน ผมคิดว่ามันเป็นเตียงเดี่ยวเพราะว่าแม้ผมจะรักภรรยาผมมากเพียงไร ผมก็ยังอยากให้มันมีระยะห่างระหว่างหัวไหล่ของผมกับของเธออยู่บ้างตามสมควร เตียงน่ะมันจิ๋วเหลือเกิน เราแทบลงไปนอนร่วมเตียงเดียวกันไม่ได้ด้วยซ้ำ ขนาดเราต่างเป็นคนผอมด้วยกันทั้งคู่ เพื่อบรรยายเรื่องขนาดห้องให้เห็นภาพดียิ่งขึ้น ทางโรงแรมเขาจัดทีวีขนาด 12 นิ้วติดไว้ที่ผนังและเราจะสามารถดูทีวีได้อย่างพอเหมาะพอดีก็คือนอนดูมันจากบนเตียงเท่านั้น...ใช่แล้ว...มันแคบขนาดแมวดิ้นตายจริงๆ...