วันนั้นเรา Plan เกี่ยวกับ Trip สำหรับที่นี่เพื่อจะมาดูวัดเก่าและลิงบาหลี โดยรถเช่าของโรงแรมที่เราพัก ระหว่างทางถนนเลี้ยวลัดเลาะข้างทางจะเป็นร้านค้าเล็กๆและต่อกันยาวตามสองข้างทางขายเกี่ยวกับของตกแต่งบ้านร้านค้างานปั้นงานเขียนตลอดจนศิลปะของบาหลี ถนนไม่กว้างนัก เราได้เตรียมโสร่งไปเปลี่ยนที่นั่นด้วย เพราะเขาบอกว่าเป็นเรื่องซีเรียสของวัฒนธรรมทางบาหลี แต่ถ้าเป็นบ้านเราเรียกผ้าถุง และ มีสายคาดเอวเพื่อรัดผ้าถุงให้ติดเอวและสวยงาม ทางเดินเข้าวัดกว้างและร่มรื่นจนรู้สึกมืด 5555! ใช่ปกคลุมด้วยป่าดงจริงๆ ตามพื้นเป็นตะไคร่เขียวของพืชที่ขึ้นปกคลุมผิวพื้นปูนของวัด ตั้งแต่พื้นถนนในวัด ประตูและในตัววัดเองก็มีตะไคร่เขียวๆดำๆจำพวกมอสเต็มไปหมด บ่งบอกว่าป่าปกคลุมไม่เจอแสงแดด และมีความชื้นสูง และเก่าแก่ นั่นเอง
คนที่นี่ส่วนใหญ่เป็นฮินดู และวัดที่นี่ก็ของฮินดูเช่นกันที่ทำพิธีกรรมเกี่ยวกับลิง แต่ตอนนี้ปิดและเก่าผุพังน่าจะไม่มีการใช้งาน นานแล้ว
ลิง อ้า! พอรู้ว่ามีแขกมาเยือนเขาออกมาต้อนรับแล้วเป็นฝูงเลย แต่น่ารักมาก เขาเชื่องและล่อกล้วยเขาจะเข้ามาและขึ้นบนตัวแขนเราเลย 5555! เพื่อให้เราถ่ายภาพนั่นเอง 5555! ดี ตัวใหญ่ ทำกล้าทั้งกลัว แต่ก็แข็งใจยิ้มถ่ายรูป พอแป๊บได้อาหารแล้วเขาก็กระโดดกลับ แต่ ตามตัวแขนและเสื้อผ้าหน้าผมเรา เต็มไปด้วยขี้ตะไคร่เขียวๆดำๆ ที่มากับเท้าลิง 5555! โทษใครได้ล่ะ 5555..
จากนั้นก็เดินลัดเลาะชมป่า เหมือนสวนที่ถูกดูแลสำหรับนักท่องเที่ยวเยี่ยมชม ร่มรื่นดีจริงๆค่ะ แทบจะไม่มีแสงแดดเล็ดลอดเข้ามาเลย พอขาออก ก็จะมาเจอต้นไม้ใหญ่ เหมือนต้นยางใหญ่บ้านเรา แต่ต่างกันที่ เป็นต้นไม้ ที่มี เพศผู้เพศเมีย 555..คนเราก็ช่างจินตนาการไปได้นะ เอาๆๆๆ เพศก็เพศ อ่ะ ถ่ายรูปอีกช๊อดกับ ต้นไม้เพศผู้แล้วกัน มีติ่งย้อยลงมา บอกว่าเพศผู้ ว่างั้น! okay!

วัดป่าลิงแห่งนี้เปรียบเหมือนสวนสาธารณะของเมืองอูบุด เพราะอยู่บนเนินเขาในกลางใจเมือง เป็นที่อยู่อาศัยของลิงมากมาย และวัดฮินดูที่มีพิธีกรรมเกี่ยวกับลิงที่อาศัยอยู่ที่นี่ สามารถเดินชมความร่มรื่นของป่าไม้ได้ง่ายๆสบายๆไม่ร้อน