เราย้ายไปพักที่บ้านละไม เพราะที่พักที่เราพักก่อนหน้าเกิดไฟไหม้ในเช้าวันบ็อกซิ่ง เดย์
เรามีกันทั้งหมด 6 ครอบครัว พักในห้องประมาณ 12 ห้อง

ฉันต้องขอออกตัวก่อนว่าเราเข้ามาพักที่นี่เพราะสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับโรงแรมแรกที่เราพัก และเพราะมันเป็นเหตุฉุกเฉินและจำนวนห้องพักที่เราต้องการในช่วงปีใหม่ เราไม่มีเวลามากนักในการหาข้อมูล

กลุ่มครอบครัวของเรามีวัยรุ่นหลายคน มีเด็กๆสองสามคนและอีกสองสามคน อายุราวๆ 18,19 ปี และพวกเขาคิดว่าที่นี่คือสวรรค์เลย มันดูค่อนข้างใหม่ เข้าถึงทุกอย่างได้ง่าย สระว่ายน้ำขนาดใหญ่และมีบาร์กลางสระ เป็นต้น

ด้วยวัยของพวกเขาและเด็กๆอีกหลายคน พวกเขาค่อนข้างไว้ใจได้ (ภายใต้การดูแลของคนที่อาวุโสกว่า) ในการออกไปสำรวจ ช้อปปิ้ง หรือลงไปที่หาดที่อยู่อีกฟากของถนนในช่วงกลางวัน พวกเขารักอิสระที่เพิ่งได้มาใหม่นี้มากและบอกเราไม่หยุดว่าพวกเขามีวันหยุดที่ดีที่สุดที่เคยมีมาเลย!

แต่ฉันออกจะไม่ค่อยเห็นด้วย แม้ว่าพนักงานจะน่ารักและพยายามช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนจะไม่เคยมีพนักงานมากพอ และทางโรงแรมก็กำลังอยู่ระหว่างการก่อสร้างในตอนที่เราพักที่นั่น ทำเลที่ตั้งก็หนวกหู เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีปัญหาในการบริการห้องทั้งหมดในแต่ละวัน และห้องพักแม้ว่าจะสะอาด แต่ก็สกปรกทีเดียว ห้องของเพื่อนๆเราหลายห้องมีปัญหาเรื่องกลิ่นเหม็นจากท่อระบายน้ำ ที่พนักงานดูจะไม่สามารถจัดการอะไรได้

โดยทั่วไปแล้วฉันชอบฟูกที่นอนที่แน่นแต่เตียงที่นี่เหมือนนอนบนก้อนหินเลย?

งานเลี้ยงวันสิ้นปีเป็นข้อบังคับสำหรับแขกทุกคน คุณจะไม่เข้าร่วมก็ได้ แต่คุณต้องจ่ายไม่ว่ายังไงก็ตาม

ฉันไม่สงสัยเลยว่าบางคนจะรักโรงแรมนี้และแน่ใจว่ามันคงดึงดูดมากสำหรับกลุ่มลูกค้าที่เฉพาะเจาะจง โรงแรมนี้มีโอกาสไปได้สวยแต่ต้องการการจัดการทบทวนบทบาทหน้าที่และความพยายามในการมอบความเอาใจใส่ให้กับแขกมากกว่านี้อีกสักหน่อย

ถึงแม้ว่าเราทุกคนจะมีความสุขที่นี่ แต่ชาวนิวซีแลนด์คนนี้คงไม่กลับมาอีก