เราพักกันที่แคมป์บ้านกร่างห่างจากพะเนินทุ่ง 15 กิโลเมตร พอตอนเช้าเราก็ขับรถขึ้นไปชมทะเลหมอกที่จุดชมวิวพะเนินทุ่ง เข้าใจแล้วว่าทำไมต้องขึ้นลงเป็นเวลา เพราะถนนหนทางที่นี่ขรุขระ มีหิน ทางค่อนข้างชันและแคบ รถสวนทางลำบาก มีข้ามลำธารอีก 3 จุด รถเก๋งไม่แนะนำเด็ดขาด ตอนแรก จนท.ที่แคมป์บ้านกร่างบอกว่า โอ้ยยย!!...น้องครับ ถนนที่นี่ลาดยางหมดแล้ว คือไอ้ที่มันลาดยางอ่ะหมดแล้วแค่จุดนี้แหละ ต่อไปจากนี้ไม่มีแล้ว 555555555555 และจากที่เพื่อนไปคุยกับเจ้าหน้าที่ เล่าให้ฟังว่า เมื่อหลาย 10 ปีก่อน ถนนเส้นนี้เคยลาดยางมาก่อน แต่ก็พังตามกาลเวลา เค้าบอกว่าไม่อยากซ่อมหรือปรับปรุง อยากอนุรักษ์ไว้ให้มันเป็นเสน่ห์ของที่นี่ ถ้ามันมาง่ายๆใครก็มาได้ ป่าแถวนี้ก็คงไม่อุดมสมบูรณ์ขนาดนี้หรอก อืมมมม ...คิดตาม เราได้แต่เดินขึ้นๆลงวนๆถ่ายภาพ เพราะต้องรอเวลาลงข้างล่าง ช่วงนี้ นักท่องเที่ยวน้อย ลานชมวิวเลยโล่ง พวกเราแบกเตาแก๊สกับมาม่าขึ้นมาทำมื้อเช้ากินข้างบน 55555 กินไปดูวิวไป โคตรฟิน เสพบรรยากาศเก็บความสุขก่อนจะกลับไปใช้ชีวิตกันต่อ เดินเล่นรอเวลา สำรวจรอบๆ เห็นมีคนมากางเต้นท์บนนี้เยอะเหมือนกัน แต่ข้างบนเราว่าตอนกลางวันนี่ร้อนมากเลยนะ ไม่มีร่มเงาเลย พอได้เวลาลง เราก็ต้องลงไปเก็บเต้นท์แล้วพบว่า เต้นท์เราโดนบุกด้วยผีเสื้อ มาจากไหนไม่รู้เป็นฝูงเลย มาเกาะเสื่อหน้าเต้นท์ สงสัยมาดูดน้ำเค็มจากเสื่อ เพราะก่อนหน้านี้ไปทะเลมา 55555555 ถ่ายรูปเพลินๆไป เก็บของ ผีเสื้อที่นี่เยอะจริงๆ แถมยังได้ค่างแว่นแบบใกล้มากๆ อีก โอ่ยยยยยยยย เราคงต้องปักหมุดที่นี่ไว้เป็นอีกสถานที่ในดวงใจแล้วแหละ คงต้องหาเวลามาอีกให้ได้

แวะมาถึงอุทยานแห่วชาติแก่งกระจาน ต้องไม่พลาดเลยขึ้นมาถึง พะเนินทุ่ง ออกจะไกลจากที่ทำการอุทยานหน่อย แต่คุ้มค่ามาก วิวเยี่ยม อากาศดีมากๆ