ควรไปถึงก่อนสักเที่ยงคืน หรือตี 1 เพราะต้องเผื่อเวลาเดินเท้าขึ้นไป ทางมีความชันพอสมควร ราคานักท่องเที่ยวกับคนท้องถิ่นแตกต่างกัน(มากกก) แนะนำให้พกไฟฉาย ใส่เสื้อผ้าหนาๆ เพราะอากาศหนาวมาก และมืดมาก หากโชคดีก็ไม่เจอควัน

ฉลองปีใหม่เค้าดาวเสร็จเดินขึ้นปล่องอีเจี้ยนมืดๆ เหนื่อยนักก็ร้องเพลง เดินทางไกล เดินทางไกล ไปเยี่ยงไรให้ถึงปลายทาง เดินตามทางปีนหินลงมาเรื่อยๆ น้ำตาไหลพรากจากควันกัมถัน ยิ่งกว่า MV ย้อมใจของบร๊ะเจ้า พบความยิ่งใหญ่เปลวไฟสีน้ำเงิน เสียใจถ่ายรูปได้ไม่สวยเท่าตาเห็น ควันเยอะ ขึ้นมาสำลักควัน ดูทะเลสาบกรด ว่าสวยดีแล้วแอบกลัวว่าปลอดภัยหรือป่าว พอขากลับนี่วิวสวยแต่มองตามทางที่เรามา เรามาถึงจุดนี่ได้ไง เดินตามปากปล่อง ปีนขึ้นลง น่ากลัวสาดดด

การเดินเท้าขึ้นไประยะทาง 3 กิโล กับความสูงชัน พูดเลยว่ามันเหนื่อยมากแทบขาดใจ ยิ่งสูงออกซิเจนยิ่งน้อยหายใจลำบาก บวกกับความชันของเขาที่เราต้องเดิน ทำให้ล้ามาก สูงไม่พอ ทางคดเป็นงูอีก เราเดินไปหยุดไปหลายรอบเลย มีทางเรียบๆแค่ 500 เมตรก่อนถึงปากปล่องเท่านั้นแหละ ตอนเราไปถึงยังเช้ามืดอยู่ ยังไม่เห็นทะเลสาบ แต่ได้ลงไปดู Blue fire ใกล้ๆ แปลกดีไม่เคยเห็นที่ไหน แต่กลินกัมมะถันแรงมาก ถ้าควันมาทางเราต้องใส่ที่ครอปกันแก๊สไว้เพราะเหม็นเหมือไข่เน่าเลย 5555 แถมควันจะทำให้แสบตาด้วย แต่โชคดีเราใส่คอนแทคเลนส์ ไม่ทำให้แสบตาเลย เราอยู่รอจนฟ้าสว่าง เห็นทะเลสาบอิจี้ยนชัดในตา มีหมอกลง น้ำสีฟ้า กว้างมาก สวยมาก เรางี้ถ่ายรูปไม่หยุดเลย